Allah Teala’nın, farklı yerlerde “tefekkür / tedebbür / tezekkür / teakkul” kelimeleriyle ifade edilen, “anlama, düşünme, ibret alma, aklı kullanma” fiillerine dikkat çektiği görülecektir. Sanki Yüce Rabbimiz, Kur’an-ı Kerim’i sadece okuyup geçmek değil, anlayarak, düşünerek, ibret alarak ve aklımızı kullanarak okumamızı bizden istemekte ve âyetlerde şöyle seslenmektedir: “Hâlâ Kur’an üzerinde gereği gibi düşünmeyecekler mi?” (Nisa, 4/82) “Kur’an üzerinde düşünmüyorlar? Yoksa kalplerinde kilit mi var?” (Muhammed, 47/24) “Andolsun size, içinde öğüt bulunan bir kitap indirdik. Aklınızı kullanmıyor musunuz?” (Enbiya 21/10) Bu ve benzeri pek çok âyet, Kur’an-ı Kerim’i, anlayarak ve düşünerek okumamız gereğini ortaya koymaktadır. Sevgili Peygamberimiz de, kendisine nâzil olan, “Ey Habibim! Kur’an’ı ağır ağır, tane tane oku.” (Müzzemmil 73/4) âyeti gereğince Kur’an-ı Kerim’i, aynen âyette ifade edilen şekliyle okumaya gayret ederdi. Kendisine eş olma şerefine nail olan Ümmü Seleme (ra) validemiz, Peygamberimiz (sav)’in Kur’an okuyuşunu, “tane tane, harf harf anlaşılacak şekilde açık bir okuyuş” olarak anlatmıştır. Kendisine uzun yıllar hizmette bulunan Hz. Enes (ra) de, Peygamberimiz (sav)’in okuyuşunu, uzatılması gereken yerleri özenle uzatarak ve tane tane, ağır ağır okumak, şeklinde aktarmıştır. Bu bilgiler, Sevgili Peygamberimiz (sav)’in Kur’an okuyuşunun, ümmetine örnek bir tarzda, anlayarak, üzerinde düşünerek, ibret alarak bir okuma olduğunu ortaya koymaktadır. Bir defasında, kendisinden Kur’an’ı ne kadar sürede hatmetmesi gerektiği konusunda görüş isteyen bir sahabeye, Efendimiz (sav), “yedi günde” cevabını vermiş, bir başka kez ise şöyle bir uyarıda bulunmuştur: “Kur’an’ı üç günden az bir zamanda hatmeden kişi, onu anlamadan okumuş demektir.”