Hz. Âişe vâlidemizin babası Hz. Ebû Bekir de dindardı annesi Ümm-ü Rumman da. Allah onların her ikisinden de râzı olsun. Hz. Âişe vâlidemiz daha küçük bir çocukken, anne babasının dindarlığı onun dikkatini çekmiş, yıllar sonra bunu bze “Ben kendimi bildim bileli anne-babamı dindar tanırım” ifadeleriyle aktarmış... O halde biz de, anne-babalar olarak, küçük çoçuklarımızın yanında İslâmı yaşayarak, onların küçük,tâze, ama berrak, duru ve saf beyinlerine İslâmiyeti canlı misalleriyle yerleştirmeliyiz. Zîrâ onların beyinlerinde kalan canlı misaller, yıllar boyu onların hayatlarını aydınlatacaktır.
Hz. Peygamber (sav.), Hz. Ebû Bekiri ne çok sevmiş!... Mekke dömeminde her gün onu ziyarete gitmiş!.. O halde bizler de, değerli insanları çok sevmeli ve onları sık, sık ziyarete gitmeliyiz. Müslümanlar arasında kuvvvetli bir dostluk bağları kurmalıyız.
Hz. Ebû Bekir (r), içinde yaşadığı cahiliyye topmumunun gönlüne verdiği sıkıntı ve ızdırapları evinin avlusuna bir mescit inşâ ederek gidermeye çalışmış. O halde, bizler de evimizin bir köşesini mescit yaparak, câhillerin kırdığı gönül dünyamızı namaz ve kur’an tilavetiyle tâmir etmeliyiz.
Müşrik kadınlar namaz kılarken kuran okuyup ağlayan Ebû Bekiri görünce ondan etkilenmişler. Hatta bu durum müşrik liderleri derinden derine ürkütmeye başlamış. O halde, İslâmı gönülden yaşayarak yapılan tebliğ en etkili metottur.
Hz. Ebû Bekir (r), kuran okuyunca kendini tutamazdı. Gözlerinden şırıl, şırıl yaşlar boşanırdı. Zâten Efendimizin vefatından önceki günlerde, namaza çıkamayacak kadar ağırlaşan Allah Rasûlü (sav.), kendisini bekleyen sahabelere, “Söyleyin Ebû Bekir’e, namazı o kıldırsın!” haberini gönderince Hz. Âişe vâlidemiz “Ya Rasûlellah! Ebû Bekir gözü yaşlı bir kimsedir. Sizin yokluğunuza dayanamayıp çok ağlar ve namazı kıldıramaz. Başka birisini tayin edin?” dememiş miydi? Demek ki Kur’anın derin anlamlarını kavrayan bir yüreğe sahipti. Zâten vahyin nazil olduğu yürek, ince, nâzik, hassas, şuurlu ve merhamet dolu bir kalp haline gelmez mi?!. O halde, bizler de vahyi yüreğimizin derinliklerine indirerek ölü kalplerimizi diriltmeli, böylece gözlerimizden akan sıcak yaşlarla yeryüzü toprağını sulamalıyız...
Hasan Fehmi Çiçek / Melbourne
