Sevgili Peygamberimiz (s.a.v.) Hazretleriyle, kýzlarý arasýnda özel bir konuma sahip olan Hz. Fatýma (r.a.) annemiz arasýnda geçen hatýralar, baba-evlat iliþkileri konusunda ümmetine son derece açýk ve anlamlý mesajlar vermektedir
Denebilir ki, En Sevgili’nin en sevdiði evladýyla birlikte yaþadýðý sevinçler, hüzünler ve acýlar, hâlâ her biri birer deðerli örnek olarak duruyor karþýmýzda… Ýlk örneðimiz, Hz.Fâtýma’nýn nikâhýnýn kýyýldýðý günle ilgili… Gözyaþlarý Yanaklarýndan Süzülüyordu Nikâh merasimi tamamlanmýþtý. Bir tabak taze hurma ve Bilâl’in daðýttýðý þerbet ikramýndan sonra davetli ashabýn þahitlik ederek dualarda bulunduðu cemiyet sona erdiðinde, Sevgili Peygamberimiz (s.a.v.) Hz. Ali ile nikâhlarýnýn kýyýldýðýný, ciðerpâresi Hz.Fâtýma’ya haber verdi. Bu esnada gözyaþlarý yanaklarýndan süzülerek sakalýný ýslatýyordu. Hz. Fatýma dayanamadý, sordu: -Babacýðým! Niçin aðlýyorsun, neden böyle hüzünlüsün? Þefkat dolu yüreðiyle ve ipekten yumuþak sesiyle, hüznün eþlik ettiði sözlerle þöyle cevap verdi Nebiyy-i Ekrem: -Kýzým! Doðrusu aðlayýþým senin için… Çünkü sen de benim gibi annenden mahrum kaldýn. Keþke Hatice de sað olsaydý. Sevincimizi paylaþsa, çeyizlerini kendi elleriyle yapsaydý… Ýþte bunun için aðlýyorum. Bu tablo sýradan bir düðün tablosu deðildi... Bu tablo, bir babanýn yetiþtirdiði evladýný gelin ederken aðlamasýnýn da “erkekliðe yakýþacaðýný” ortaya koyan bir tabloydu. Yine bu tablo þefkatin, vefânýn ve hüznün kendisine en çok yakýþtýðý Kâinatýn Efendisi’nin, kýz evladýna sahip tüm babalara sunduðu en güzel örnek tabloydu… Altýna Hýrkasýný Sererdi Sevgili Peygamberimizin, kýzý Hz. Fâtýma ile olan beraberliklerinde ona karþý derin bir þefkat, sevgi ve onun kiþiliðine duyulan yüce bir saygý vardý. Kâinatýn Efendisi (s.a.v.) sahibi olduðu maddî ve manevî makamlarý bir kenara býrakarak, biricik kýzýný görmekten yana son derece sevinç duyan biricik baba olarak karþýlardý Hz.Fâtýma’yý… Zaman zaman evinde misafir eder, zaman zaman da onun evine giderdi. Kendisini ziyarete gelen kýzýný görünce hemen ayaða kalkar, onu alnýndan öper ve sýrtýndaki hýrkasýný, çok deðer verdiði kýzýnýn altýna fona bir saygý ifadesi olarak sererdi. Bu uygulama her defasýnda böyle cereyan eder, Hz. Fâtýma da biricik babasýný, evinde benzeri þartlarla misafir eder, ellerinden öperek, sahip olduðu tek minderine oturturdu… Belki o zamana kadar hiçbir babanýn kýzýna sergilemediði bu davranýþ biçimini insanlar göre göre etkilenmeye baþladýlar. Mekke döneminde, o günün cahiliye toplumu olarak adlandýrýlan insanlarý, Sevgili Peygamberimizin (s.a.v.) davranýþlarýný benimseyerek artýk kýz çocuklarýný hor gören kimseler deðil, onlarý “Allah’ýn bir armaðaný” olarak kabul eden kiþiler haline geldiyse eðer, bunda Efendimizin kýzlarýna olan þefkati ve sevgisinin önemli rolü vardý. Ýbadetlere Teþvik Ederdi Peygamberimizin tüm aile fertleri gibi Hz. Fâtýma da O’nun manevî terbiyesine muhatap olmaktaydý. Yüce Resûl (s.a.v.) ciðerparesi kýzýný ve damadýný, Allah’ýn rýzasýný kazanan kimseler olarak görmek istiyor, bu hususta çaba gösteriyordu. “Ey Habibim! Ailene namaz kýlmalarýný söyle. Ve Sen de bunda sebatkâr ol!” (Tâhâ, 132) âyeti nazil olduktan sonra sabah namazýna giderken mutlaka Hz.Fâtýma’nýn evinin penceresinde durur, -Kýzým namaza kalkýn, diyerek bu vazifesini yerine getirirdi. Yine bir Kurban Bayramý gününde bu kez sevgili kýzýný, kesilecek kurbanýnýn baþýnda bulunmak üzere çaðýrmýþ ve þöyle buyurmuþtu: -Fâtýma! Kalk gel, kurbanýnýn baþýnda bulun. Çünkü kurban kesildiði vakit akan ilk kan damlasýyla, iþlediðin her günahýn affolunur. Kurbanýn kesilirken de þu âyeti oku: “Þüphesiz benim namazým da ibadetlerim de, kurbaným da, hayatým da, ölümüm de, hiçbir ortaðý bulunmayan Âlemlerin Rabbi Allah içindir. Ben böylece emrolundum. Ve ben Müslüman olanlarýn ilkiyim.” (En’âm, 162-163) Görüldüðü üzere, Sevgili Peygamberimiz, ibadetlerini yerine getirmesi hususunda biricik kýzýna teþviklerde bulunmakta, onun ahiret hayatýna önem vermekte ve ona yol göstermektedir. Bir baþka ifadeyle, ibadetleri önce o çok sevdiði kýzýna teklif ve emretmektedir. Kýzýnýn Aile Saadetini de Önemserdi Her ailede zaman zaman yaþanmasý muhtemel birtakým anlaþmazlýklar konusunda, kýzýna da damadýna da ayný anlayýþý ve nezaketi gösteren yönüyle de günümüz babalarýna örnekler sunmuþtur Efendimiz… Sözgelimi, bir ziyaretinde evde Hz. Ali’yi bulamayýnca kýzýndan nerede olduðunu sormuþ Hz. Fatýma da bir konuda tartýþtýklarýný ve Hz. Ali’nin küserek evi terk ettiðini ifade etmiþti. Hemen konuyla ilgilenen Resûl-i Ekrem (s.a.v.) Efendimiz, Hz. Ali’yi, mescidin bir köþesinde toza topraða bulanmýþ bir þekilde uyuyor vaziyette bulmuþ ve ona þefkat dolu sesiyle seslenmiþ: -Kalk ey Ebû Türâb, kalk bakalým!... diye kaldýrmýþ bir taraftan da elleriyle üstündeki tozu silkelemeye çalýþmýþtý. Peygamberimizin kendisiyle böylesine içten bir davranýþla ilgilendiðini gören Hz. Ali’nin gönlündeki buzlar erimiþ ve Hz. Fâtýma’yý bir daha hiçbir þekilde üzmemek üzere kendisine söz vermiþti… Hatta Efendimizin, toza topraða bulanmýþ halini bile severek ona “Ey Toprak Babasý!” diye hitap etmesinden çok hoþlandýðýný da söyler dururmuþ Hz. Ali… Kýzýný ve damadýný barýþtýrýp dönerken öylesine mutluymuþ ki Sevgili Peygamberimiz, etrafýndakilerin dikkatlerinden kaçmayan bu sevincini þu sözlerle tamamlamýþ Efendimiz: -Allah beni çok sevdiðim iki insanýn barýþmasýna vesile kýldý çünkü… Resûl-i Kibriyâ (s.a.v.) Efendimiz’de bir babanýn sahip olmasý gereken sevgi, þefkat, merhamet ve kiþiliðe saygý, gönül almak, gönlünü hoþ etmek, ibadetlere teþvik etmek ve aile saadetinin devamýný saðlamak maksadýyla desteklemek gibi en güzel özellikler, en güzel örnek kývamýnda tecellî etmiþtir. Diyebiliriz ki, bu özellikleriyle O, geçmiþ ve gelecek tüm insanlar içinde “en mükemmel baba” sýfatýna sahiptir. Son anlarýnda, Yine Kýzýyla Geçmiþ ve gelecek tüm insanlýða en güzel örnekler býrakan Sevgili Peygamberimizin vefatý öncesinde yaþananlar da son derece anlamlýdýr. Kâinatýn benzerini bir daha göremeyeceði bu eþsiz sevgi ve saygý nümunesi baba evlat arasýnda yaþananlar, doðrusu nice edebî metinlere ilham verecek etkiye sahiptir. Ölüm gerçeði, ayrýlýk acýsý, hüzün, sevinç, teslimiyet, rýza ve yaklaþýk altý aylýk hasretin sonunda yeniden kavuþma… Ýþte bunlar, Kâinatýn Efendisi’yle ciðerparesi arasýnda yaþananlarýn sanki þifreleriydi… Resûl-i Kibriyâ (s.a.v.) Efendimiz, tutulduðu ateþli hastalýðýn artmasý üzerine, son günlerini Hz. Aiþe’nin yanýnda geçirmektedir. Bir an olsun biricik babasýnýn yanýndan ayrýlmak istemeyen ciðerparesi, o gün Efendimizin çektiði acýnýn daha da fazlalaþtýðýný hissederek, -Vâh babacýðým! Ne kadar çok acý çekiyorsun! demiþ ve gözyaþlarýný tutamamýþtý. Bunun üzerine Sevgili Peygamberimiz, -Üzülme kýzým. Baban artýk sýkýntý çekmeyecek, diyerek teselli etmiþti biricik evladýný… Sonra kendisine yaklaþmasýný istemiþ ve kulaðýna bir þeyler söylemiþ bu kez Hz. Fâtýma’nýn aðlamasý daha da artmýþtý. Tekrar yaklaþmasýný isteyerek yine kulaðýna bir þeyler fýsýldamýþ, bu defa yüzünde tebessüm çiçekleri açmýþtý ciðerparesinin… Meðer, ilkin artýk Mevlâ’ya kavuþma anýnýn yaklaþtýðýný haber vermiþ, ikincisinde ise O’na en önce kavuþacak kiþinin Hz. Fâtýma olacaðýný müjdelemiþti kendisine… Sonraki saatlerde ise, þehadet parmaðýný semaya kaldýrarak “Allah’ým! Beni Refîk-i A’lâ’ya ulaþtýr.” diyerek Mevlâ-yý Zü’l-Cemâl’e ruhunu teslim etmiþti… O’nun vefatýyla, artýk “bütün gündüzlerinin üzerine gecenin karanlýklarýnýn çöktüðüne” dair þiirler inþâd eden bu biricik ciðerparesi, beþ buçuk aylýk bir hasretten sonra günden güne eriyen bir mum misali tükenip-bitmiþ ve yeniden ebedî bir hayata doðmak, Sevgililer Sevgilisi’ne kavuþmak üzere, hayata gözlerini yummuþtu. Beþ buçuk ay süresince hasret acýsýyla yaþlar döktüðü gözlerini…
Allah'ýn kiminizi kiminize göre üstün kýldýðý þeyleri (malý-mülkü) temenni edip göz dikmeyin.
Erkeklere kazandýklarýndan bir nasib (pay), kadýnlara da kazandýklarýndan bir nasib (pay) vardýr.
Allah'tan O'nun fazlýný (ihsanýný) isteyin.
Muhakkak ki, Allah herþeyi (hakkýyla) bilendir.
( Nisa Suresi - 32)
Bir Hadis
Hz. Enes (radýyallâhu anh) anlatýyor:
Hz. Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki:
"Sizden biri dua edince "Ya Rabb! Dilersen beni affet!
Ya Rabb dilersen bana rahmet et!" demesin. Bilâkis, azimle (ýsrarla) istesin, zira Allah Teâla Hazretleri'ni kimse icbar edemez."
