Kur’ân-ý Kerim’i, “En Sevgili Kul” ve “Son Resûl” Hz. Muhammed’e, en büyük mucize olarak vahyeden Allah Teâlâ Hz.lerine sonsuz hamd ve senâlar olsun. Kalbi Kur’ân ile nakýþlanan, ahlâký Kur’ân ile þekillenen ve nezih hayatý Kur’ân’ýn ahkâmýyla biçimlenen; hâfýzlarýn ve kaarîlerin ilki, elçilerin sonuncusu, Sevgili Peygamberimiz Hz. Muhammed Mustafa (s.a.v.) Hz.lerine, bugüne dek okunmuþ ve kýyamete kadar okunacak olan Kur’ân-ý Kerim Hatm-i Þeriflerindeki harfler ve sesler sayýsýnca salât ve selâm olsun.
Kýymetli okuyucum. Son Elçi’ye, Son Mesaj olarak indirilen mukaddes belge Kur’ân-ý Kerim’in ilk ayetlerinin, ilmin deðiþmez unsurlarý olan “okuma” ve “yazma”dan bahsetmesi, Ýslâm dininde, ilme ve ilmî çalýþmalara verilen deðerin çarpýcý bir örneðidir. Ýslâm’ýn getirdiði prensiplerin ilme ve âlimlere verdiði deðer sayesinde, kýsa zamanda okuma ve yazma faaliyetinin yanýsýra, eðitim müesseseleri de teþekkül etmiþtir. Peygamberimizin (s.a.v) hayatta olduðu Asr-ý Saadet’ten günümüze dek, tüm Ýslâm dünyasýnda ilmî faaliyetlerin temelinde, bu mukaddes kitabýn yer almasý, Kur’ân öðretimi konusuna ayrý bir ehemmiyet kazandýrmýþtýr. Sonsuza dek Allah Teâlâ’nýn korumasýna mazhar olan Kur’ân-ý Kerim, zaman içinde farklý kültürlere sahip muhtelif Ýslâm ülkelerindeki eðitim programlarýnýn ilk dersini oluþturmuþtur. Yüzyýllarca Ýslâm’a hizmet ederek, onun mukaddes emanetlerinin muhafýzý olan ecdadýmýz da, tarih içinde, Kur’ân-ý Kerim’e gösterilmesi gereken hürmet ve itibarýn en güzel örneklerini vermiþlerdir.
Günümüzde Kur’ân öðretimi konusunda gerçekleþen tüm olumlu geliþmelere raðmen, biz Müslümanlarýn, Kur’ân-ý Kerim’i okuma ve anlama konusunda yeterince mesafe kat edebilmiþ olduðumuzu söylemek maalesef mümkün deðildir. Temel problemimiz þudur: Biz Müslümanlar, bizden istenen anlayýþ ve kavrayýþa ulaþabilmek için, Kur’ân-ý Kerim’i Nasýl Okumalýyýz? Bu sorunun cevabýný bulmak için önce Kur’ân-ý Kerim’e sonra da onu bize aktaran Sevgili Peygamberimizin tavsiyelerine müracaat etmeliyiz. Önce mukaddes kitabýmýzý ve özelliklerini tanýmalýyýz.
KUR’ÂN-I KERÝM’ÝN ÖZELLÝKLERÝ
Kelime anlamý itibariyle, “okumak ve okunan þey” manasýndaki Kur’ân, özel isim olarak, semâvî kitaplarýn sonuncusu olarak son elçi, Hz. Muhammed’e (s.a.v) indirilen mukaddes metnin adýdýr.Kur’ân-ý Kerim’in, bizatihi ayetlerde geçen diðer isimleri ise þöyledir: Kitâb, Furkan, Zikr, Rûh, Þifâ, Nûr, Mecîd, Kelâmullah, Hablullah, Kerîm, Mübîn, Mübârek, Rahmet. “Mushaf” ise Kur’ân-ý Kerim’in harflerle yazýya dökülmüþ, iki kapak arasýnda bulunan kitap þekline verilen isimdir.
Böylesine farklý isimlerle deðeri yüceltilen bu mukaddes kitabýn Allah katýndaki kýymetinden de kýsaca bahsetmeliyiz. Bir ayette þöyle buyrulur: “Ey insanlar! Andolsun ki, (bu Kur’ân) Rabbinizden size bir öðüt, gönüllerinizdeki sýkýntýlara da bir þifâdýr. Ve o ayný zamanda müminler için bir hidayet rehberi ve bir rahmettir.” (Yûnus/57)
Kur’ân-ý Kerim böylesine deðerli, böylesine bir þifa ve rahmet, öðüt ve hidayet vesilesi iken, nasýl oluyor da bazý insanlar onun þifasýndan, rahmetinden istifade ediyor, bazýlarý ise rahatsýzlýk duyabiliyor? Önce konuya iþaret eden bir ayete kulak verelim isterseniz…“Biz Kur’ân’dan, müminler için bir þifa ve rahmet kaynaðý olacak ayetler indiriyoruz. Bununla beraber bu Kur’ân, zalimlerin ancak hüsranýný artýrmaktadýr.” (Ýsra/82)
Kanaatimizce ayeti anlamamýza en çok yardýmcý olacak izahlardan biri Hz. Mevlânâ’ya aittir. Þu anlamlý misali vererek konuyla ilgili þunlarý söyler, Hak Aþýðý Hz. Mevlânâ: “Nisan yaðmurlarý yaðdýðýnda, aðzýný açarak tek bir yaðmur damlasýný yakalayan bir balýk (istridye), o damlayý alarak suyun derinliklerine iner. Bir süre sonra o bir damlacýk yaðmur, balýðýn karnýnda bir inci tanesine dönüþür. Ayný yaðmur damlasýný, yýlan da aðzýný açarak bekler ve bir damla sudan o da istifade eder. Lâkin, o bir damla su, bir müddet sonra yýlanýn aðzýnda en kuvvetli zehirlerden birine dönüþür. Yaðan yaðmur ayný yaðmurdur; fakat netice itibariyle o, birinde inci, diðerinde ise zehir olur. Ýþte Allah’ýn ayetleri de böyledir. Onlar sadece ve sadece rahmettir. Ancak müminlere þifa olan bu ayetler, zalimler için bir sýkýntýdýr, bir hüsrandýr…” Sonra nasihatlerine þöyle devam eder Hz. Mevlânâ: “Ey insan! Kur’ân’dan bir þey anlamýyorsan suç onda deðil sendedir. Çünkü gülistana girip de gül kokusunu duyamayan insan, hatayý gülistanda deðil gönlünde ve burnunda arasýn!...”
Þimdiyse Son Elçi, sevgili peygamberimizin Kur’ân-ý Kerim’in deðeriyle ilgili olarak söylediklerine bakalým. Þöyle buyuruyor Resul-i Ekrem (s.a.v): “Sadece þu iki kimseye gýpta edilir. Biri Allah’ýn kendisine verdiði Kur’ân ile gece gündüz meþgul olan kimse. Diðeri Allah’ýn kendisine verdiði malý gece gündüz O’nun yolunda harcayan kimse…” “Kur’ân okuyun. Çünkü Kur’ân, Kýyamet gününde kendisini okuyanlara þefaatçi olarak gelecektir.” “Kur’ân, Allah Teâlâ’ya, göklerden, yerlerden ve bunlarýn içinde bulunanlardan daha sevimlidir.” Peygamber Efendimizin (s.a.v) Kur’ân’ýn deðerini belirleyen bu sözleri yanýnda, onun Kur’ân ile doyumsuz bir beraberliðinin olduðunu görmekteyiz. Hadis kitaplarýnda geniþ bir þekilde yer alan bu beraberliðin birkaç örneðini aþaðýda zikredelim. Peygamberimiz, Kur’ân’ý güzel sesle okur ve onun güzel sesle ve makamla okunmasýný isterdi. Enes b. Malik ve Bera b. Azib isimli sahabiler, Efendimizden dinledikleri Kur’ân’ýn güzelliðinden söz ederken, “daha önce böylesine güzel ve tatlý bir ses duymamýþ olduklarýný”anlatýrlar. “Kur’ân’ý seslerinizle güzelleþtiriniz. Çünkü güzel ses Kur’ân’ýn güzelliðini daha da arttýrýr.” buyuran Efendimiz (s.a.v) bizlerden de Kur’ân’ý güzel sesle ve özenle okumamýzý istemektedir. Peygamberimiz, Allah Teâlâ’ya Kur’ân vasýtasýyla sýðýnýrdý. Ebu Said el-Hudri ve Hz. Aiþe (r.a) Peygamberimizin, þeytanýn ve cinlerin þerrinden korunmak için Allah’a dualar ettiðini, ne zaman ki felak ve nas sûreleri nazil olduysa, bundan böyle ihlâs sûresi ile birlikte bu sûreleri okuyarak Allah’a sýðýndýðýný, bir rahatsýzlýk hissettiðinde hemen Kur’ân okuyarak onunla þifaya kavuþmayý arzu ettiðini bildirmektedirler.
Peygamberimiz Kur’ân’ý baþkasýndan da dinlemeyi çok severdi. Abdullah b. Mes’ud ve Ebu Musa el-Eþ’ari (r.a) Peygamberimizin kendilerinden Kur’ân okumalarýný istediðini ve okuduklarý Kur’ân’ý þevkle dinlediðini aktarmaktadýrlar. Kendisine indirilen, “Kur’ân’ý aðýr aðýr, tane tane oku.” (Müzzemmil/4) emri üzerine Sevgili Peygamberimiz, Kur’ân-ý Kerim’i, aynen ayette ifade edilen þekliyle okumaya gayret ederdi. Ona eþ olma þerefine nail olan Ümmü Seleme (r.a) validemiz, Peygamberimizin (s.a.v) Kur’ân okuyuþunu “tane tane, harf harf anlaþýlacak þekilde açýk bir okuyuþ” olarak anlatmýþtýr. Kendisine uzun yýllar hizmette bulunan Hz. Enes ise þöyle anlatýyor: “Peygamberimiz Kur’ân okurken, uzatýlmasý gereken yerleri özenle uzatýr ve tane tane, aðýr aðýr okurdu” Þimdiyse, Kur’ân-ý Kerim ile müminlerin beraberliðinin hangi kývamda ve hangi özelliklerde olmasý gerektiði hususunda Peygamber Efendimizin tavsiyelerine bakalým.
