Tüm gizemlilikleri, güzellikleri, güçlülükleri ile insanoðlu anlaþýlmayý bekliyor… Mahlûkatýn en eþrefi, en erkemi, en ahseni, en efdali kuþkusuz insandýr… Böyle olmakla beraber cehl, zulüm, cidal, hýrs, nankörlük, zaaf hepsi insan için…
Bu bakýmdan insan izaha muhtaç bir varlýktýr…
En büyük keþif insanýn kendini keþfetmesidir… Ýnsan çamurundaki üstü örtülü cevheri ortaya çýkardýðý zaman, ne muazzam bir deðer olduðu belli olacaktýr…
Bunun için de iç dünyamýzda deruni bir sefere çýkmamýz gerekiyor… Enfusi bir bakýþla insan gerçeðine nüfuz etmemiz kaçýnýlmaz oluyor…
Ýnsan deðerlidir… Allah’ýn (c.c) muhteþem sanatý insanda tecelli etmiþtir… Bu bakýmdan her insan kendini önemsemek durumundadýr… Hangi deðerler manzumesine sahip olduðunu idrak etmek mecburiyetindedir…
Evet, insan gerçekten önemlidir… Hümanizme terk edilmeyecek kadar önemlidir…
Önemine binaen insanýn önce kendisini tanýmasý gerekiyor. Ondan da önemlisi insanýn kendisi ile barýþýk olmasýdýr…
Günümüz insanýnýn kendisi ile barýþýk olduðunu söyleyebilir miyiz?
Zor bir soru…
Görünen o ki, belirsizlikler, bulanýklýklar içinde bocalayan insanoðlunun kendisi ile barýþýk olmasýný bekleyemeyiz… Ýç insicamý bozulan insanýn hayata bir þey katmasý þuurda kalsýn, ayakta bile kalmasý çok zor… Ruhun derinliklerinde baþlayan infial, insaný isyanýn eþiðine çekiyor…
Evet, insanýmýzýn tatminsiz, tahammülsüz ve takatsiz olmasý endiþe verici… Ýçine kapanýk, karamsar bir dünyanýn insaný, kapasitesi ne olursa olsun bir deðer üretemez… Özgüvenini kaybeden yorgun ruhlarýn yol almasý beklenemez… Doyumsuz, güvensiz nesiller yalnýzlýk girdabýnda tükenip gidiyor…
Ýþ bitirilince þeytan da diyecek ki: "Þüphesiz Allah, size gerçek olaný söz verdi. Ben de size söz verdim ama yalancý çýktým. Zaten benim sizi zorlayacak bir gücüm yoktu. Ben sadece sizi çaðýrdým, siz de hemen bana geliverdiniz. O hâlde beni kýnamayýn, kendinizi kýnayýn. Artýk ben sizi kurtaramam, siz de beni kurtaramazsýnýz. Þüphesiz ben, daha önce sizin, beni Allah'a ortak koþmanýzý kabul etmemiþtim. Þüphesiz, zalimlere elem dolu bir azap vardýr."
"Ademoðlu sabaha erdi mi, bütün azalarý, dile temenna edip: "Bizim hakkýmýzda Allah'tan kork. Zira biz sana tabiyiz. Sen istikamette olursan biz de istikamette oluruz, sen sapýtýrsan biz de sapýtýrýz!" derler."
Tirmizî, Zühd 61
Bir Dua
“Allah’ým! Seni zikretmek, sana þükretmek ve sana güzelce ibadet etmek için bana
yardým et.”
(Ebû Dâvûd, Tefrîu Ebvâbi’l-Vitr, 26)
Hikmetli Söz
Âdemoðlu ölesi, yer altýna giresi, Kim iyidir kim kötü, orada malum olasý. Burada özünü bilenler, Hakk’a kulluk kýlanlar, Hak yoluna girenler, aydýnlýk yüzlü olasý.
