A. SÖZLÜK VE TERİM ANLAMI
Sözlükte; "çağırmak, seslenmek, davet etmek, istemek ve yardım talep etmek" anlamlarına gelen dua, din ıstılahında; Allah’ın yüceliği karşısında insanın aczini ve zafiyetini itiraf etmesi, sevgi ve saygı ile O’nun lütuf, nimet ve yardımını, dünya ve ahirette nimetler ve iyilikler ihsan etmesini; üzerindeki sıkıntı, dert ve belayı gidermesini; günah, hata ve kusurlarını bağışlamasını dilemesi; yalvarıp yakarması ve O’na hâlini arz edip niyazda bulunması demektir. (bk. Rağıb ve İbn Manzûr, d.’a.v. maddesi)
Dua kavramı; "saygı" ve "Allah’ı anma" (ta’zîm ve zikir) ile "çağrı" ve "istekte bulunma" (nidâ ve istiâne) anlamlarını birlikte içerir.
Dua; sınırlı, sonlu ve aciz olan insanın bütün benliğiyle sınırsız, sonsuz ve kudret sahibi olan yüce Allah’a yönelip O’ndan istek ve dilekte bulunması, O’nunla arasında bir köprü ve diyalog kurmasıdır. Dua eden insan; bütün zayıflığı, acizliği ve ihtiyaçları içinde, Yüce Allah’ın sonsuz kudretinin ve yüceliğinin, isteklerini ancak O’nun lütfu ve yardımıyla elde edebileceğinin bilincindedir. Bu bilinçle yapılan dua; insanın Yaratan’ına olan inancının, güveninin ve O’na teslim oluşunun bir göstergesidir. İşte bundan dolayı Peygamberimiz (s.a.s.);
“Allah’a duadan daha değerli bir şey yoktur” buyurmuştur. (İbn Hıbban, Ed’ıye, No: 870; Ahmed, II, 362; Tirmizi, De’avat, 1; İbn Mace, Dua, 1)
B. KUR’ÂN’DAKİ ANLAMI
Cok anlamlı kavramlardan biri olan “dua”; Kur’an’da yedi farklı anlamda kullanılmıştır. (bk. Ebu’l-Ferec, s. 292-295)
1. Çağrı (nidâ)
“Sizi çağırdığı gün, O’na hamd ederek davetine uyarsınız ve (kabirlerinizde) pek az bir müddet kaldığınızı zannedersiniz.” (İsra, 17/52; bk. Enbiya, 21/45; Fatır, 35/14; Kamer, 54/10)
2. İstiâne / Birinden yardım isteme
“Kulumuza indirdiğimiz Kur’ân’dan şüphe ediyorsanız,siz de onun benzeri bir sûre meydana getirin; eğer doğru sözlü iseniz, Allah’tan başka, güvendiklerinizi de yardıma çağırın.” (Bakara, 2/23; bk. Yunus, 10/38; Mu’min, 40/26)
3. Söz (kavl)
“Azabımız onlara (helak ettiğimiz toplumlara) geldiğinde sözleri, ancak ‘biz gerçekten zalimlermişiz’ demekten ibarettir.” (A’raf, 7/5; bk. Yunus, 10/10; Enbiya, 21/15)
4. İstifhâm / Bir şeyi sormak, anlamak istemek
“Ey inananlar! (Elci), sizi yaşatacak şeylere çağırdığı zaman Allâh’ın ve Elçisinin çağrısına koşun ve bilin ki, Allah, kişi ile onun kalbi arasına girer ve siz, O’nun huzuruna
toplanacaksınız.” (Enfal, 8/24; bk. Bakara, 2/68; Yunus, 10/25; Kehf, 18/58;
Mu’minun, 23/73; Nuh, 71/5, 8)
5. İstekte bulunmak, yalvarmak (suâl)
“Kullarım, sana benden sorarlarsa (de ki): Ben (onlara) yakınım, dua edip yalvaran, bana dua ettiği zaman onun duasına karşılık veririm…” (Bakara, 2/186; bk. A’raf, 7/134; Zuhruf, 43/49; Mu’min, 40/49, 60)
6. İbadet
Kur’an’da bircok ayette “dua” kelimesi ve turevleri bu anlamda kullanılmıştır. Şu ayetleri ornek olarak verebiliriz:
“De ki: ‘Biz hiç Allah’ı bırakıp da bize fayda da, zarar da vermeyecek şeylere ibadet eder miyiz?...” (En’am, 6/71)
“Onlar (Rahman’ın kulları), Allah’ın yanında başka tanrı tutup ona ibadet etmezler…” (Furkan, 25/68; bk. Mu’minun, 23/117; Cin, 72/18, 20)
7. İman
“De ki: ‘İbadetiniz / imanınız olmasa Rabbim size ne diye değer versin?’...” (Furkan, 25/77) Bu ayetteki “dua” kelimesi ibadet anlamına gelebileceği gibi iman anlamına da gelir. (Buhari, İman, 2) İbadet kavramı, iman kavramını da icine alır. Bir insanın ibadet edebilmesi icin her şeyden once iman etmesi gerekir.
C. DUA ANLAMINA GELEN KUR’ÂN KAVRAMLARI
İbadet
“Dua” kavramı, ibadet anlamına geldiği gibi “ibadet” kavramı da dua anlamına gelir. Mesela şu ayette gecen “ibadet” kelimesi, “dua” anlamındadır:
“Rabbiniz buyurdu ki: Bana dua edin, duanızı kabul edeyim.Bana dua (ibadet) etmeğe tenezzül etmeyenler, aşağılık olarak cehenneme gireceklerdir.” (Mu’min, 40/60)
Sahabeden Nu’man ibn Beşir, Hz. Peygamber (s.a.s.)’in minberde,
“Dua ibadettir” dediğini, sonra sozune delil olarak bu ayeti okuduğunu soylemiştir. (Tirmizi, De’avat, 2; bk. İbn Mace, Dua, 1; Ebu Davut, Salat, 358)
2. Salât
Sozlukte dua anlamına gelen “salat” kelimesi Kur’an’da; namaz anlamında kullanıldığı gibi sozluk anlamında da kullanılmıştır: Şu ayetleri ornek olarak verebiliriz:
“Ve onlara dua et; çünkü senin duan, onlara huzûr ve sükûn verir.” (Tevbe, 9/103)
“Görmedin mi, göklerde ve yerde olan kimseler ile kanatlarını çırparak uçan kuşlar Allah’ı tespih ederler? Her biri kendi duasını ve tespihini bilmiştir…” (Nur, 24/41)
3. Nidâ
Sozlukte cağrı anlamına gelen “nida” kavramı, Kur’an’da dua anlamında da kullanılmıştır. Şu orneği zikredebiliriz:
“(Ey Peygamberim!) Eyyûb’u da hatırla. Hani o Rabbine, ‘Şüphesiz ki ben derde uğradım, sen merhametlilerin en merhametlisisin’ diye yalvarmıştı (nada).” (Enbiya, 21/83)
4. Kavl
Lugatte soz anlamına gelen “kavl” kelimesi, Kur’an’da dua anlamında da kullanılmıştır. Şu ayeti ornek olarak zikredebiliriz:
“O, Rabbim! Beni affet, bana, benden sonra hiç kimseye nasip olmayan bir mülk (hukumdarlık) ver. Çünkü Sen, çok lütufkârsın, dedi /diye dua etti.” (Sad, 38/35; Al-i İmran, 3/38)
5. Tazarru
Yalvarmak anlamına gelen “tazarru” kelimesi dua ile eş anlamlıdır. Şu ayeti ornek olarak verebiliriz:
“Şüphesiz ki senden önceki ümmetlere de peygamberler gönderdik. Bize yalvarsınlar / dua etsinler diye onları darlık ve sıkıntı ile yakalayıp cezalandırdık.” (En’am, 6/42)
6. Suâl
Sozlukte istemek ve sormak anlamına gelen “sual” kelimesi, bir kısım hadislerde dua anlamında kullanılmıştır. Şu ornekleri verebiliriz:
Allah’ım! Senden hidayet, takva, iffet ve gönül zenginliği istiyorum.” (Muslim, Dua, 72; Tirmizi, De’avat, 9)
“Allah’tan cennet istediğiniz zaman Firdevs cennetini isteyin.” (Tirmizi, Sıfatu’l-Cenne, 4)
Allah’tan bir şey istemek, O’na dua etmektir.
7. İstiâne
“İstiane” yardım istemek anlamında olup bir kısım ayet ve hadislerde dua anlamında kullanılmıştır. Şu ornekleri verebiliriz: Yuce Allah, Fatiha suresinde bize;
“Ancak Senden yardım isteriz” (Fatiha, 1/5) şeklinde dua etmemizi oğretmektedir.
Peygamberimiz (s.a.s.) de, yaptığı konuşmalarına;
“Her türlü övgü Allah’a mahsustur, O’ndan yardım ister ve O’nun bağışlamasını dileriz” (Tirmizi, Vitir, 116) dua cumlesi ile başlamıştır.
8. İstiğâse
“İstiğâse”, yardım istemek demektir. Kur’an’da dua etmek anlamında kullanılmıştır. Şu ayeti ornek olarak zikredebiliriz:
“Siz Rabbinizden yardım istiyordunuz, O da: ‘Ben size birbiri ardınca bin melek ile yardım edeceğim’ diye duanızı kabul buyurmuştu.” (Enfal, 8/9)
9. İstiğfâr
“İstiğfar”; Allah’tan af ve mağfiret dilemek demektir. Af ve mağfiret dilemek, Allah’ın affetmesi icin O’na dua etmek, yalvarmak demektir. Nuh Peygamberin, kavmine hitabını iceren şu ayeti ornek olarak verebiliriz:
“Rabbinizden mağfiret dileyin, çünkü O çok bağışlayandır, dedim.” (Nuh, 71/10)
“Vallahi ben günde yüz defa Allah’tan mağfiret diliyorum.” (Muslim, Zikir, 41)
10. İstiâze
“İstiaze”, bela, kaza, afet ve kotuluklerden Allah’a sığınma, O’ndan kendisini korumasını isteme anlamındadır. Şu ayet ve hadisi ornek olarak verebiliriz:
“Nuh; ‘Ey Rabbim! Ben bilmediğim bir şeyi istemiş olmaktan dolayı sana sığınırım. Sen beni bağışlamazsan, bana merhamet etmezsen, ben hüsrana uğrayanlardan olurum’ diye niyazda bulundu.” (Hud, 11/47)
“Allah’ım! Alaca hastalığından, delilikten, cüzzam hastalığından ve her türlü kötü hastalıktan sana sığınırım.” (Ebu Davud, Salat, 367)
11. Tövbe
“Tovbe”, insanın gunahına pişmanlık duyması ve Allah’tan af dilemesi demektir. Tovbe eden insan, Allah’a dua edip yalvarmış olur.
“O’ndan mağfiret dileyin, sonra O’na tövbe edin! Çünkü Rabbim yakındır, duaları kabul edendir.” (Hud, 11/61) Ayette “tövbe edin” emrinden sonra Allah’ın duaları kabul eden olduğunun bildirilmesi, tovbe etmenin de dua anlamına geldiğini ifade eder.
“Zikir” (Allah’ı anma), “tesbih” (Subhanellah / Allah’ı noksan sıfatlardan tenzih ederim), “hamd” (Elhamdulillah / Allah’a hamd olsun), “tehlil” (la ilahe illallah / Allah’tan başka
ilâh yoktur), “tekbir” (Allahu ekber / Allah en büyüktür) “senâ” (Allah’ı övme) ve “şükür” (Allah’ın verdiği nimetlere teşekkür etme), “icâbet”, “istîcâb” ve “tenciye” (duayı kabul
etme), “keşf” (sıkıntıları giderme, kaldırma) kavramları “dua” kavramının mana alanını oluşturur.
|
